Een oproep tot eenheid en verdraagzaamheid omtrent verschillen

België, land waar ik het geluk had te zijn opgegroeid, geboren uit een moeder met vlaamse voorouders en een franstalige vader. België, die “Eendracht maakt macht” als leus heeft. België, internationaal erkend als hart van Europa, vertegenwoordigster van het grootste avontuur van internationale eenheid uit de geschiedenis. België, land van surrealisme ! Terwijl men zich  enerzijds totaal verenigd, gaan de anderen lokaal gaan ruzie maken en een onbegrijpelijke scheiding gaan doordrukken. Onbegrijpelijk?! Neen! Surrealistisch ! Het Hart van Europa in twee gesplitst ! Zelfs Magritte had er niet aan gedacht : “Dit hier is geen België.”

Indien Magritte ons uitnodigt tot overgevoeligheid, moet ik eraan herinneren, dat dit slechts iets theoretisch is. Heren politici, het is aan u, en niet aan de koning alleen, om de eenheid te bewaren van ons België dat wij u toevertrouwd hebben. Het algemeen kiesrecht is geen speelgoed waar u zonder sancties kunt van gebruik maken of misbruiken. U bent verantwoordelijk voor deze virtuele grens die beetje bij beetje een onvermijdelijke wending heeft genomen, vertegenwoordigster van een symbolische scheiding van de verschillen van onze natie. Heden ten dage wordt deze scheiding telkens concreter. Het verkondigen van dit door sommigen geprogrammeerde gebrek aan overeenstemming leidt ons alleen naar een doodlopende weg. Het surrealisme is een spel van de vermakelijke geest. Het biedt geen, en zal ook nooit een politieke oplossing bieden!

Zoals bij elk conflict ligt de oplossing hoofdzakelijk in het begrijpen van de andere. Niets is meer negatief noch meer destructief als het in zichzelf gekeerd zijn en de onwetendheid of het verwerpen van de andere aan zijn zijde. Ons arsenaal? Een oneindig aantal acties, symbolen van verdraagzaamheid en begrip, die wij dagelijks kunnen realiseren om aan te tonen dat wij nog niet terecht gekomen zijn in de surrealistische patstelling die ons wordt voorgeschreven maar dat er een andere uitweg bestaat.

Het is daarom, vandaag, dat ik de medewerking vraag aan alle nederlandstalige en franstalige nationale of regionale media, om een stap te zetten naar het begrijpen van de andere, door het regelmatig en allen op dezelfde dag – als symbool van onze eendracht – een onderwerp in verband met de “andere regio” te publiceren, vertaald in beide talen, symbool van aanvaarding van de verschillen in onze natie. Hopend dat een dag dit niet meer zal gezien worden als een onderwerp dat alleen de “andere regio” aanbelangt maar als een onderwerp over ons verenigd land! En ja, dan, die dag gekomen, zullen we vrolijk kunnen uitroepen “Dit hier is geen regio!”

Vriendelijke groeten.